Bazen yalnız bir ruhun çırpınışları gibi içimdeki bu tuhaf kaygı. Neden olduğunu bilmediğim meçhul bir geleceğin köhnesindeyim..Yaprak yaprak dökülüyor sanki zaman, geçmişin güzel anılarından. Önümde bir bilmece var çözümsüz, soldan sağa dolaşıyor kaygılı bakışlarım. Hangi kelimede doğruyu bulacağım hangi harfi yukardan aşağıya koyacağım..
Giderek daralıyor sokaklar çaresizlik çarelerimi alıp götürmüş. Kaç can bakmakta ellerime umutla, kaç hayatı ben kurtaracağım. Kendi yarınlarımdan bu kadar ümitsizken, onlara hangi geleceği bağışlayacağım. Çırpınıyorum üç beş kuruşla geçirmek için günün ihtiyaçlarını, yokluktan aş yaratmak için canlarıma. Oysa nasılda bunalıyor daralıyorum, yüzümde o sahte gülümseme ve avuntularımla. Küçük bir kızın mahsun bakışlarında vitrindeki mavi elbise, ve küçük bir oğlan çocuğu gözleri şu oyuncak araba. Ah görmek istemiyorum çaresizliğimi bu bakışlarda, benim kavgam hala ay-ın sonuyla başında.
Bir mucize olsa keşke birden sihirli bir değnek, veya bir peri kızı iste benden üç dilek. Hayal bu ya dalıyor gözlerim, şimdi kendi hülyalarımın yalancı tesellisindeyim. Belki bir piyango bileti acaba talih bize gülermi? Bu günün gamını yarına taşıyarak, daralmışım ruhumda kendime acıyarak. Sesizce uzaklaşıyor gölgem evimin uzağına önümde kocaman bir çukur düşmemek için borç tuzağına. Kimden yardım istemeli kim duyacak şimdi sesimizi, geçinmeyi bilemezken geçim derdine saldılar bizi. Her gün yeni bir acaba ile başlamak, her gün değişecek bir şeyler ummak.
Ne zormuş ne zorluymuş böyle biçare çırpımak hayat denizinde. Kalbimdeki sevgileri nasıl koruyacağım, onlara yokluğu nasıl anlatacağım? Küçük yüreklerindeki heves, heyecan, nasıl yıkmadan gönüllerindeki sırça kaleleri,nasıl koruyacağım şimdi goncadaki o gülleri. Ben insanım babayım onların gözünde sığınacak liman belkide kahramanım. Oysa içimdeki feryadı bilmiyorki seslenmeyi denesemde kulak vermiyor hiç kimse. Yinede inatla yaşıyor yaşatıyorum, tükenmeyen umutlarımı yarına bırakıyorum. Al kalbimi hayalimdeki dilek perisi, bak göreceksin orda tüm dileklerimi. İstediğim sadece insan gibi insanca yaşamak bu dünyada. Geleceği karanlıktan çıkarıp, güneşi bırakmak yavrularıma.. Gönül isterki hepimizin geleceği aydınlık, bu günden yarınlara umuda yolculuk olsun..
VATANDAŞ
Aslında ucu başı bir ekmek Vatandaşa birde su, gerek Yeter avunsun iki nokta zamla Alışır bunada elbet zamanla
Asgari ücret görünür altı yüz Bozdur harca hem yaz hem güz Çalış çabala sende al bi diploma Maaşın artacak müdür olunca
Aslında müdür olsa ne yazar belli Onun maaşıda üç beş fazla belki Dirsek çürütmüş okumuş senelerce Bitince bu yarış ihya olurmu sence
Sen ne istersin mal mülk servetmi Ah be vatandaş hiç bilmezmisinki Keyf-i sefa için özünden vermelisin Bolca kul hakkı, haram yemelisin
Magazine olacak ismin podyumda Soyun dökün, cesur kadın ol abla Gör bak şanı şöhreti,malı, parayı Altı yüzlük adamla açarsın arayı
Hatta çık ortaya beni seçin diye Mangaldaki külleri üfleyiver sende Yalandan kim ölmüş daha yaşarsın İçindeki karayı makamla aklarsın
Yazıkki feryadını duymaz efendiler Unutulmuş onların geldiği yerler Kaderin bu değil oysa, bir anlasan İyi yaşama hakkına sahiptir her insan
.jpg)
.gif)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=small}
Ekleyen: Şükran AYDOĞAN 
Tarih: 17.1.2010 
İzlenme: 
Yazdır:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).jpg)
